In de smoorhitte van de dag appt een vriendin vier woorden: ‘Bayreuther Festspiele beginnen vandaag’.
Ik ben meteen wakker. Het is misschien wel eens ooit ter sprake gekomen: ik ben niet echt een Wagner-fan.
Misschien moet ik daar nu verleden tijd van maken: ik wás niet echt een Wagner-fan… Ergens in april
was ik met Musico in Essen bij een prachtige voorstelling met alleen maar Wagner en hier en daar
had-ie me bij de kladden, de oude Richard. Vooral met de ouverture tot ‘Das Rheingold’ trouwens, hoe
hij van dat ene akkoord een machtige rivier maakt, geweldig. Misschien is het toch waar: dat je soms ‘gewoon’
ouder moet worden om van sommige dingen beter te kunnen genieten.

Vanavond beginnen ze met Tannhäuser en dan de komende dagen een wisselspel met:  Lohengrinn,
Parsifal, Tristan und Isolde en Die Meistersinger von Nürnberg  – Hoe warm zou het daar eigenlijk
zijn? Ik zoek het op: 38 graden… arme musici… airco is slecht voor de stemmen en hoge temperaturen
ook, en al die slappe vioolsnaren en zwetende koperblazers, mamma mia, dat wordt afzien. –

Maar ze zullen de klus klaren daar in Bayreuth, ijzeren-heinig zijn heeft zo zijn voordelen.

Als opwarmertje (leuke woordspeling in dit verband) een opname van Isolde’s Liebestod (“Mild und
leise wie er lächelt”). Die lange, lange lijnen… prachtige opname met sopraan Waltraud Meier en
dirigent Daniël Barenboim

 

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *