(Door Marlies)
Vocalies is weer op het honk. Sinds afgelopen vrijdag terug; zo uit de zomer
van Malta, teruggerold in de herfst van Nederland.
Het was een enerverende week: twee leuke voorstellingen, Verdi’s ‘Aïda’ en
‘Corto Maltese’ van hedendaags componist (en sopraan!) Monique Krüs, en
Malta uitgekamd – met name Valletta.
Leuke gesprekken met mensen uit de groep, goede contacten met plaatselijke
gidsen, waarbij ik een provinciegenoot tegenkwam (al 33 jaar daar aan het
werk!).
Heerlijk gegeten. Als je in Valletta slecht eet is het je eigen schuld: de keuze is
enorm, de prijzen uitermate gunstig en het eten goddelijk… kortom: een plek
om met mijn lief te zijner tijd terug te keren. Op een voorwaarde: we gaan er
niet autorijden. De Maltesers rijden als heksen op bezemstelen en (oud-
Engelse kolonie) links, a lethal combination!
Aïda – uitgevoerd door Opera Spanga – was geweldig. Regisseur Corina van
Eijk trok het plot naar onze tijd door op de achtergrond geraffineerd
filmbeelden te laten zien van tanks in de woestijn, een verwijzing naar de
oorlogen in het Midden Oosten en naar oorlogen in het algemeen.
Af en toe werkten de soms schokkerige beelden een beetje op de lachspieren,
maar de meeste tijd zat je je in arren moede af te vragen wanneer er nou eens
een kentering komt in dat eeuwige vechten. Er zijn immers alleen maar
slachtoffers en als u en ik dat kunnen constateren, waarom zien de
machthebbers op de wereld dat dan niet? Het is een retorische vraag hoor, een
antwoord is er niet, anders was dat allang gegeven…
Het zouden geen topstemmen zijn die de hoofdrollen zongen, nou dat waren
ze misschien niet, maar ze worden het waarschijnlijk wel. Vooral de rol van
Amneris werd door de Nederlandse mezzo Eva Kroon uitstekend neergezet.
Als altijd had ik meer met de foute Amneris, dan met de goede Aïda. De
vondst van de regisseur om ze alle drie (Radames, Aïda en Amneris) in de
grotten te laten wegkwijnen vond ik een opmerkelijke. Het publiek om mij
heen had er meningsverschillen over, zo merkte ik bij het uitgaan van het
(prachtige!) openluchttheater.
Oorlog speelt ook mee op de achtergrond bij de hedendaagse opera ‘Corto
Maltese’ in het beeldschone theater Manoel in Valletta. Maar dan veel verder
op de achtergrond. De opera is eerder komisch dan dramatisch. Uitgevoerd
door jong talent werd het een wat rommelig geheel met een paar hele mooie
koorwerken (vooral het ‘mijnwerkerskoor’ was prachtig!) en ook hier weer een
mezzo die de boventoon voerde. Wat heb ik plezier gehad met de jonge vrouw
die de ‘Hosenrolle’ van Rasputin zong. Een natuurtalent.
Tsja, en dan ben je weer thuis en merk je dat je deze keer wel heel weinig hebt
meegekregen van het Internationaal Vocalisten Concours. Winnaar was de
Canadese tenor Josh Lovell; inside-information leert dat hij de loeimoeilijke
aria ‘Ah mon amis’ uit ‘La fille du regiment’ zong.
Ik heb ‘m opgespoord. Zie het filmpje, waar u ook nog even het hoofd van
Dame Kiri te Kanawa in beeld krijgt. Alle hoge noten zijn raak en hij snapt per
woord wat hij zingt. Die komt er wel!