Curieus vak eigenlijk, mijn vak de journalistiek. Vorige week was er een
steekpartij op Amsterdam CS. De dader was een man die daarvoor schijnbaar
speciaal vanuit Duitsland naar ons land was gereisd. De slachtoffers waren
twee Amerikanen.
Enige tijd later meldden media dat het een terreuraanslag was. Daar valt niks
op af te dingen, zij het dat ik dan bij mezelf denk: wanneer gebruik je aanslag
en wanneer gebruik je daad. Maar dat zullen zich meer vakgenoten hebben
afgevraagd.
In het weekend is er op enkele redacties over nagedacht, want er moet
natuurlijk een follow-up komen, want het publiek wil alles weten.
Het resultaat waren verhalen over het gegeven dat deze aanslag zo weinig
opwinding heeft veroorzaakt. Op de website van NRC las ik diverse
verklaringen. Een hoogleraar van de universiteit zegt: Het mesincident is er
niet een uit de categorie aanslagen zoals werden gepleegd in Parijs,
Manchester en Brussel. Opvallend is dat deze terreurdaad nu een incident heet.
Andere verklaringen zijn dat we er als samenleving er rekening mee houden
dat dit kan gebeuren. Ergens kwam ik het woordje gewenning tegen. En de
politie had niet gefaald, integendeel die had adequaat opgetreden. Er valt dus
niet te namen en shamen.
Er wordt ook geschreven over de vraag hoe het komt dat de media zo rustig
reageren. En dan lees is: Reportages over hoe, bij wijze van spreken, het
‘dagje Amsterdam voor twee Nederlanders uit Geleen een dramatische
wending’ nam, blijven nu achterwege.
Dat laatste intrigeert mij. De dader was geen geradicaliseerde Nederlander,
maar een man uit Duitsland en de slachtoffers waren twee Amerikanen. Dat
roept in ons land minder emoties op en emoties zijn een belangrijke drijfveer
in de hedendaagse journalistiek.
Ik vind dat je zaken niet groter moet maken dan ze zijn. Toch blijf ik het
wonderlijk vinden dat het erger wordt als je in Geleen huilende
buurtbewoners kunt laten vertellen dat de slachtoffers zulke aardige mensen
zijn die geen vlieg kwaad deden.
Werkend in de journalistiek kan ik het rationeel allemaal plaatsen, maar ik
ben blij dat ik soms ook nog een verbaasde nieuwsconsument kan zijn want
anders word ik net zo afgestompt als die mensen die schijnbaar niet meer
verblikken of verblozen bij een terroristische steekpartij.