Een flauw grapje uit mijn jeugd. Als mensen vroegen waar je op vakantie ging
zei je: Naar Balconia. Of Rundumhaus. De hedendaagse vakanties zijn meestal
avontuurlijker.

Wij gaan niet meer lang op vakantie, wel vaker. Meestal een week of een lang
weekend. Vaker kort, is onze ervaring, betekent dat je altijd in between twee
leuke uitstapjes bent die na afloop voelen als een vakantie. Dat bevalt ons
prima.

De afgelopen tijd heb ik voor het eerst sinds jaren drie weken aaneengesloten
vakantie gehad. Avontuurlijk? ’t Is maar hoe je het bekijkt. De eerste week
wandelden mijn lief en ik in Oostenrijk.

De laatste twee weken ging mijn vrouw dagelijks naar haar werk. Ik niet, ik
bleef rundumhaus. Daar koos ik voor omdat ik een heleboel vakantiedagen
heb die toch een keer op moeten en mei is een prachtige maand om de natuur
in te trekken. Alles staat in bloei en de vogels zijn druk met hun jongen. Op
haar vrije dagen trokken we er samen wandelend op uit. Zo genoten wij van al
het moois dat Brabant te bieden heeft. Met als één van de hoogtepunten een
prachtig concert van een bosrietzanger, speciaal voor ons.

Eén keer per dag, aan het ontbijt, las ik het nieuws en de mail, de rest van de
dag meed ik het leed. Dat is voor mij bijzonder, maar het werkt om los te
komen van de dagelijkse beslommeringen. Tijdens een etentje met vrienden
spraken we over het feit dat de man in het gezelschap drie weken in zijn eentje
een camino in Spanje heeft gelopen. Hij is burgemeester geweest en een leven
lang gewend in het middelpunt van de belangstelling te staan. Hij wilde wel
eens ervaren hoe het is om op jezelf teruggeworpen te zijn. Volgens mij weet
hij dat nu.

Al pratend vertelde hij over een docent Grieks die hem had verteld dat
vakantie niet alleen betekent dat je los ben van je werk maar dat je ook ruimte
hebt om nieuwe dingen te ontdekken. Hij begreep nu wat dat betekende. Dat
gevoel had ik ook wel de afgelopen weken. Ik ontdekte vooral hoe heerlijk het
is om ’s morgens op te staan en na het ontbijt pas te beslissen of het weer goed
genoeg was om naar buiten te gaan of – bij regen – op de bank te gaan liggen
met een goed boek, niet gestoord door telefoon, mail, appjes of pushberichten.

Aan het eind van de middag meld ik me weer bij de baas voor een
avonddienst. Is het dan toevallig dat op één van onze scheurkalenders
vandaag deze tevoorschijn kwam?

PS: Op het moment dat ik dit schrijf appt mijn vrouw dat we komend
weekend helemaal niks in de agenda hebben staan. Of we iets leuks kunnen
gaan doen met een overnachtinkie. Het grote nadenken is weer begonnen.

  1. E. Klaassens-Postema (reply)

    5 juni 2018 at 23:09

    Gemért is ook leuk.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *