Arjen Lubach is een boycotactie begonnen tegen Facebook omdat dit bedrijf
data heeft doorgespeeld aan organisaties die daar misbruik van maken.
Sommige mensen weten waarschijnlijk niet eens dat Facebook een bedrijf is
dat geld wil verdienen.

Zelf ben ik een matig Facebookgebruiker, desalniettemin weet ik zeker dat wat
ik op dat platform doe (en ver daar buiten) wordt vastgelegd. Tot nu toe heb ik
daar, voor zover ik weet, geen nadelige gevolgen van ondervonden. Afkloppen!

Wat mij mateloos intrigeert is de vraag hoe je wel slachtoffer kunt worden van
de louche handelingen van Facebook. Ik heb begrepen dat door de verkoop
van data aan Cambridge Analytica Trump de verkiezingen heeft gewonnen.

Dat bedrijf verleidde mensen er toe testjes in te vullen en de gegevens werden
gebruikt voor de campagne van de Republikeinen. En passant sleepten die
invullers vrienden mee zonder dat die dat wisten. In een krant die ik wel
vertrouw las ik dat in Nederland 28 mensen dat testje invulden waardoor
90.000 vrienden slachtoffer werden. Het woord slachtoffer is van de krant. Ik
lees nergens waar dat slachtofferschap uit bestaat. Een beetje medium zou dat
uitzoeken. Het zijn toch 90.000 emoverhalen die het op Facebook goed doen.

Als iemand data misbruikt om verkiezingen te beïnvloeden is dat een kwalijke
zaak. Ik denk dan wel: beïnvloeden is tweerichtingsverkeer. Je hebt mensen
die je een bepaalde kant op willen duwen en dat kun je toelaten of niet. Als je
toch al stond te twijfelen op een bepaald kruispunt kan een klein duwtje de
doorslag geven. Wat ik dan weer niet begrijp is dat je dat via Facebook laat
gebeuren.

Er zijn ook bedrijven die data misbruiken om jou te bestoken met
advertenties.  Advertenties kun je negeren. Stel je voor dat ik op mijn
dagelijkse fietstocht door Eindhoven bij elke reclame-uiting afstap om die
nader te bestuderen. Dan kwam ik nooit meer op mijn bestemming aan.

Een boycot van Facebook is een vorm van populisme. Je genereert een hoop
ruis, maar het leidt nergens toe. Facebook is namelijk ook gewoon heel leuk.
Dat leuke moet je er uitpikken, de rest moet je negeren. Dat vraagt een sterke
geest en discipline, zoals bij het volgen van een streng dieet. Facebook is niet
voor watjes.

, ,

  1. Sante (reply)

    10 april 2018 at 10:26

    Jan! Maar wat is er nou echt léuk aan Feestboek? Zelfs de vormgeving slaat nergens op. Ik heb mijn account — nooit gebruikt, alleen al daarom — twee jaar geleden alweer opgeheven en geen seconde gemist. Ooit beschouwde ik het als een goedkope mogelijkheid om een website te beginnen, en dat is het volgens mij nog steeds. Voor de rest is het natuurlijk toch het riool van de samenleving, iedereen die het niet meer kan houden poept het uit op die site. En dat daar in Amerika dan ook nog een bruikbaar soepje van wordt gemaakt, dat stemt toch ook tot nadenken. Je schrijft dat je er nog nooit iets van gemerkt hebt — dat is nu precies de crux: het is niet de bedoeling dat je merkt dat je ooit misbruikt zult worden of al wordt. Alleen al dat laatste feit maakt dat je er goed aan doet je er verre van te houden.

    Voor mij was ook een geweldige stoot om het met Feestboek voor gezien te houden: die domme mevrouw die op tv werd geïnterviewd waarbij zij riep dat al die asielzoekers zomaar een uitkering en een huis kregen. De verslaggever vroeg: Hoe weet u dat? En die mevrouw sprak de gevleugelde woorden: Het stond op Facebook!

    1. Barend Mondt (reply)

      11 april 2018 at 11:06

      Die mevrouw blijft op Feestboek. En jij gaat heen en laat haar in haar waan.

  2. ab klaassens (reply)

    10 april 2018 at 11:31

    Als ik zie wat er op faceboek staat denk ik aan het gezegde dat je een aap
    niet moet laten spelen met een scheermes.

  3. Harry Perton (reply)

    10 april 2018 at 11:38

    Maakt niet uit hoor, dat verkiezingen worden gemanipuleerd en dat we daarom nu zitten met Trump en Brexit. Daar worden we helemaal geen slachtoffers van.

  4. Ximaar (reply)

    10 april 2018 at 11:58

    Zelf ben ik wel blij dat Lubach mensen na laat denken over Fakebook. Het is idd een kwalijk bedrijf dat zeker niet met die intensie is bedacht. Maar zoals bij alles neemt de commercieI het over en dan begint de ellende. Je kan geen voetbal wedstrijd bekijken zonder irritante reclames langs het veld en op de shirts. Idem voor langs de weg en op de bussen. Als je er naar kijkt, dan ben je net zo afgeleid als kijken op een smartphone. Toch mag het en het is zelfs de bedoeling. Met Facebook is het een stuk eenvoudiger je laat gewoon iedereen inloggen en daarmee de ellende accepteren. Wat Lubach nu bedenkt had ik 8 jaar geleden bedacht en sindsdien ben ik er van af. Dat ging toen erg lastig. Het leek wel of ik aan een sekte wilde ontsnappen. En idd ik ben er nog niet zeker van wat er van mij in hun profielenbestanden staat. Want overal, dus ook op gewone websites buiten Facebook, staan hun duimpjes. Als ik er een zie, dan ziet Facebook dat ik daar geweest ben. Ja idd zien ze alleen m’n IP-nummer, maar op dat IP nummer zit maar 1 persoon, te weten ik. Om die reden blokkeer ik met uBlock ook de 3 hoofddomeinen van Fakebook, zodat die duimpjes voor mij netjes geblokkeerd worden. Had Lubach ook wel even mogen vertellen. En natuurlijk is het niet alleen Facebook. Amazon is ook zeer berucht en zelf Gravatar van WordPress vertrouw ik niet. Geen probleem, want ik heb ze niet nodig en heb dan ook weinig hinder van het blokkeren. Sterker nog de websites die ik wel wil zien laden een stuk vlotter.

  5. Barend Mondt (reply)

    11 april 2018 at 11:03

    “Ik denk dan wel: beïnvloeden is tweerichtingsverkeer. Je hebt mensen
    die je een bepaalde kant op willen duwen en dat kun je toelaten of niet.”

    Sorry dat ik het zeg, maar dit is naïeve gedachte nummer 1. Eigenschap van de beïnvloeding is vaak dat het onbewust gebeurt.

    “Advertenties kun je negeren. Stel je voor dat ik op mijn
    dagelijkse fietstocht door Eindhoven bij elke reclame-uiting afstap om die
    nader te bestuderen. Dan kwam ik nooit meer op mijn bestemming aan.”

    Naïeve gedachte nummer 2: reclame heeft een beter effect als je deze niet bewust ervaart. Dus wie komt het eerste op zijn bestemming aan, jij of de adverteerder?

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *