We hebben de afgelopen anderhalve week in Puglia gewandeld. Links meestal
de Adriatische Zee, rechts vrijwel altijd een bloemenzee. En wij daar dan als een
soort Mozes dwars doorheen.

Prachtige zeegezichten, heerlijk weer, idyllische dorpjes, fantastisch eten, aardige
behulpzame mensen, kortom alle goede dingen van Italië samengebald in één
vakantie. Althans als je dat weet te waarderen en er van kunt genieten.

Dat kan niet iedereen. Toen wij halverwege een tocht neerstreken op het terras
van een restaurantje bleek dat al door een ander Nederlands stel ontdekt te zijn.
(Wij Nederlanders vertellen na een reisje naar het buitenland graag dat we
restaurantjes ontdekt hebben alsof we ons daar met kapmessen een weg
naartoe gebaand hebben.)

“Komen jullie ook uit Rome?”,  vroeg de man in onze moerstaal, nog voordat
wij onze mond hadden opengedaan. Blijkbaar straalden wij Hollandaise uit.

“Nee”,  zei ik, “uit Napels. Dat is ook een paar honderd kilometer dus we zijn
vanmorgen vroeg vertrokken”.

“Dat kan niet”, zei de man.

“Grapje”,  zei ik.

“Nou ja, zij gelooft alles”,  zei hij, wijzend naar zijn vrouw.

“Wat kost dat nou, zo’n wandelreis”,  vroeg de vrouw.

“Geen idee. Mijn vrouw heeft dit geregeld”,  zei ik.

“Hahahaha”,  zei de man.

Even later trok zij zich terug. Naar het toilet naar ik aanneem. Hij bestelde
een café americano. “It must be very hot”, drukte hij de serveerster op
het hart.

De serveerster serveerde hem een paar minuten later de koffie. Na één
slok spuugde hij die bijna weer uit. It was nog hot genoeg. Boos gaf hij
de koffie terug. Er werd een nieuwe gebracht.

De tweede kop koffie bleek nog meer woede in de man op te roepen.
Volgens mijn vrouw kieperde hij die demonstratief in de bloembak, maar
dat kon ik niet zien. De serveerster bleef kalm en beleefd, maar ook
een beetje radeloos omdat ze niet begreep waarom de koffie niet goed
was.

“Italians can not make coffee”,  zei hij. Waarmee hij maar wilde zeggen dat
het meisje er ook niks aan kon doen. Het lag aan de volksaard.

Al die tijd was zijn goedgelovige vrouw in geen velden of wegen te zien.
Waarschijnlijk had ze het allemaal al een keer meegemaakt.

, , ,

  1. Wieneke (reply)

    11 mei 2017 at 10:09

    Whahahaha, Italians cannot make coffee……….. Je moet maar durven 🙂

  2. Laurent (reply)

    12 mei 2017 at 07:40

    Kan die man niet naar een reservaat op Benidorm gestuurd worden?

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *