Het is vandaag een bijzondere dag. Vanaf vandaag kunnen de lezers van de
website van de omroep waar ik werk niet meer reageren op onze artikelen.

Dit is niet de plaats om over ons bedrijfsbeleid te discussiëren, we hebben
intern podia genoeg waarop dat kan. Maar ik kan u verzekeren dat op de
redactie een zucht van verlichting werd geslaakt toen de hoofdredactie het
besluit meedeelde.

Om beurten hadden wij de taak de reacties te modereren. Dat werk bestond
er uit dat de reacties die niet aan onze spelregels voldeden werden verwijderd.
Dat was een intensieve taak want veel reacties voldeden niet.

Vrijwel alle collega’s vonden het een onplezierige taak. Ik had er aanvankelijk
geen hekel aan want het werk gaf een goede inkijk in de denkwereld van
mensen waar ik normaal niet mee in aanraking kom. Na verloop van tijd ging ook
voor mij de lol er af want het was altijd hetzelfde liedje gezongen door
steeds weer dezelfde mensen.

Ik denk dat ik strenger was dan anderen. Mijn standaard lag hoog. De lezers
wisten nooit wie er modereerde, maar ik ben één keer schijnbaar zo streng
geweest dat iemand een beschrijving van mij maakte: een redacteur die zijn
vette haar over zijn schedel had geplakt.

De meeste reacties gingen over de rechterlijke macht, die volgens veel van
onze lezers niet streng genoeg straft. Bij elk bericht over een ongeluk waarbij
drank ik het spel was wezen de lezers steevast naar de inwoners van een
land ten oosten Duitsland. Overvallers, verkrachters, dieven en moordenaars
waren altijd “zeker lichtgetint”. Overbodig te vertellen dan misbruikers van
kinderen en dierenbeulen straffen moesten krijgen waar ze zelfs in de
Middeleeuwen niet aan durfden denken.

Een medium kan besluiten de reacties voor publicatie te bewerken, maar
er werd zelden of nooit een inhoudelijke discussie gevoerd. Wat had je dan
moeten publiceren?

Mediabedrijven die hun forum sluiten zijn altijd bang dat ze heel veel
lezers kwijt zullen raken. Uit allerlei onderzoeken blijkt dat in de praktijk
nogal mee te vallen. Wij zien zelf dat het aantal mensen dat een reactie
achterlaat in geen verhouding staat tot het aantal lezers. Toen het Amerikaanse
radiostation NPR in 2016 stopte met de comments bleek dat slechts 0,06
procent van de lezers een reactie achter liet.

De mensen die reageren kunnen ook nog eens het beeld van de hele
lezersgroep bepalen. Daarom hielden wij elkaar altijd voor dat die
reageerders niet representatief zijn voor de mensen voor wie wij werken.

Het is wel jammer dat het forum nooit is geworden wat we er van hoopten:
een platform waar Brabanders met elkaar een maatschappelijke discussie
kunnen voeren zoals dat op de opiniepagina’s van de kranten gebeurt.

De mensen die nu nog hun ei kwijt willen kunnen dat via social media doen.

Lees ook: Weg met die rotzooi onder online artikelen

  1. Wieneke (reply)

    3 mei 2017 at 10:48

    Het is werkelijk verschrikkelijk wat die toetsenbordlosers allemaal durven te zeggen lekker veilig anoniem vanaf hun zolderkamertje. Hebben die mensen een normaal leven? Ik denk het niet. Het wordt tijd dat de mogelijkheid tot reageren op artikelen wordt afgeschaft. Zelfs de onschuldigste artikelen krijgen hele staarten met cyber-ruzie achter zich aan. Dus anonieme mensen die elkaar niet kennen gaan ruzie met elkaar maken op internet. Hoe gek kan het zijn? Het is toch idioot dat er moderators moeten zijn om de boel nog enigszins binnen de perken te houden.
    Ik ervaar het dan ook als een groot cadeau, dat in weblogland men nog altijd heel beleefd, respectvol en vaak ook heel vriendelijk is in de reactieboxen Je mag best van mening verschillen over het geschrevene, maar als het ontaardt in wat jij hierboven schetst……. ik moet er gewoon niet aan denken. Het zou voor mij reden zijn om meteen met bloggen te stoppen.

  2. Harry Perton (reply)

    4 mei 2017 at 14:57

    Bij het DvhN was het ook altijd heel erg. Ze hebben die reacties achter een knop weggestopt en registratie verplicht gesteld en zie: er komt nauwelijks meer een reactie binnen. Het is dus ook aandachttrekkerij: zonder schijnwerper geen animo.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *