Verontwaardigd is een woord dat in de media veelvuldig voorkomt.
Politici gebruiken het nogal eens als ze ergens van over de zeik zijn.
Maar dat laatste zeg je niet als je een gekozen volksvertegenwoordiger
bent met een voorbeeldfunctie. Dan is beschaving je tweede natuur.

Ik ben vandaag verontwaardigd, waarom zou ik me niet eens van de
goede kant laten zien. Verontwaardigd over een artikel dat ik op de
website van NRC las.

In Amsterdam komt een nieuw holocaustmonument met de
namen van omgekomen Joden, Sinti en Roma. Je kunt een naam
adopteren. Iemand wilde de naam adopteren van een slachtoffer
die Jehovah’s getuige was. Dat kon niet, zei  organisator Grishaver,
Jehovah’s getuigen komen niet op het monument. Het is alleen
voor Joden, Roma en Sinti.

De organisator voert verschillende argumenten aan. Samengevat:
Jehovah’s getuigen vallen niet onder de doelstelling van de
initiatiefnemers van het monument. Jehovah’s getuigen vielen
weliswaar ook niet onder de doelstelling van de nazi’s maar ze
werden in de Tweede Wereldoorlog  niet categorisch
vervolgd. Zegt meneer Grishaver. Categorisch, dat is het sleutelwoord.

Als de Jehovah’s op het monument gebeiteld zouden worden dan
kun je volgens de initiatiefnemers iedereen wel noemen.

Op dit punt was ik al verontwaardigd. Maar ik schoot pas echt vol
toen ik de laatste zin las: „Het klinkt cru”, zegt Grishaver, „maar
een Jehova’s getuige kon zijn geloof afzweren en dan was hij vrij
om te gaan. Die mogelijkheid kregen Joden, Roma en Sinti niet.”

Ik heb niets met Jehovah’s getuigen, maar om te denken dat
iemand met een rotsvast geloof dat zo maar even kan afzweren
zodat-ie vrij is te gaan kan alleen een farizeeër bedenken.

, ,

  1. Irene (reply)

    22 februari 2017 at 11:35

    Ja die laatste zin had hij beter kunnen inslikken, de sukkel.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *