Er is een discussie gaande over de vraag waarom de Amerikaanse
opiniepeilers er zo verschrikkelijk naast zaten bij de presidentsverkiezingen.
Econoom Barbara Baarsma had in De Wereld Draait Door een theorie
die wel eens waar kan zijn, maar die ook aan het denken zet: Trump-
stemmers gaven dat niet toe tegenover de opiniepeilers.
Als de veronderstelling van Baarsma klopt is dat een interessante zaak.
Je wilt op iemand stemmen, maar dat wil je niet toegeven. Wat kan daar
de reden van zijn? Aan de keukentafel bespraken mijn vrouw ik deze kwestie.
Wij denken dat mensen sommige standpunten van de kandidaat rationeel
verderfelijk vinden, maar in hun hart toch hopen dat hij dingen ten gunste
kan veranderen.
Neem nou Geert Wilders. Hij ziet de islam als een groot gevaar. Hij wil
alle moskeeën sluiten en hij gooit de koran op dezelfde hoop als Mein Kampf
van Hitler. Daar staat tegenover dat hij een paar goede ideeën heeft,
die zelfs als links kunnen worden bestempeld. Wat doe je dan?
Denk je dan: ik ga voor die linkse ideeën op de man stemmen zodat hij
invloed kan uitoefenen en met dat anti-islamverhaal zal het wel loslopen.
Maar omdat ik geen moslimhater ben en al helemaal niet als zodanig te boek
wil staan, vertel ik niet dat ik op Wilders stem.
Als dat zo is dan hebben peilingen eigenlijk geen enkele zin meer.
Nog los daarvan denk ik dat mensen die op Wilders stemmen vanwege
zijn plannen om het eigen risico af te schaffen, bezuinigingen in de zorg
terug te draaien, meer handen aan het bed te regelen, zich moeten
afvragen of ze dat niet met een stem op een andere partij kunnen
regelen. Want zijn hoofddoel blijft de islam uitroeien. Dat zal hij altijd
als ruilmiddel gebruiken. Daar loopt het niet mee los.
Het zou mooi zijn als iedereen een avondje achter de computer kroop om
verkiezingsprogramma’s te vergelijken in plaats van schelden via social
media. Ik denk dat de wereld er beter van wordt. Ook voor de opiniepeilers
want die raken helemaal in de war als mensen met hun hart stemmen in
plaats van met hun verstand.