We verzorgen de kat van vrienden die op vakantie zijn. Terwijl we Kees
zoveel mogelijk aandacht gaven ging de bel van zijn huis.

Voor de deur stond een jongeman die onmiddellijk een stroom woorden
over mij heen stortte. Daaruit bleek dat er in Syrië een burgeroorlog aan
de gang is. Vooral kinderen worden daar de dupe van. Hij had een badge
van Cordaid op zijn shirt.

Ik haalde adem om te vertellen dat ik wel eens een krant lees, maar de
jongeman stond op zenden.

Hij schetste het beeld van een enorme rij hongerende kinderen, waarbij
hij met zijn arm tot het einde van de straat wees. Hij riep mij op mijzelf in
te beelden dat ik net een heerlijke maaltijd had genuttigd en dat ik nu
moest kiezen welke van die kinderen mijn bord mocht aflikken. Dat was
namelijk de situatie in Syrië, meneer.

De jongeman ratelde maar door. Of ik wel besefte hoe erg het was?
Ik had hem willen vertellen dat ik me het lot van kinderen
aan trek door het lidmaatschap van een concurrerende hulporganisatie,
maar daar kreeg ik de kans niet voor. Hij stapelde het ene
verschrikkelijk beeld op het andere.  Het ontbrak er nog maar
aan dat hij mij niet persoonlijk verantwoordelijk hield voor al dat
leed.

Op een bepaald moment viel hij stil. Ik was zijn toontje zo zat dat ik mijzelf
de tamelijk achterlijke zin hoorde uitspreken: “Ik woon hier niet, ik pas
op een poes en heb geen geld bij me”.

De jongeman keek mij licht verwijtend aan. “We kunnen ook regelen
dat u volgende week in het vliegtuig naar Syrië zit om die kinderen zelf
eten te gaan geven”, zei hij. Het klonk dreigend.

Ik poeierde hem af, ging de kat eten geven en nam mij voor deze week
geld over te maken naar Cordaid. Achter de rug van de jongeman om.

,

  1. Wieneke (reply)

    22 juli 2016 at 10:15

    Hm, deugt dat Cordaid wel? Als ze zulke rare mannen in dienst hebben, bedoel ik.

  2. Groninganus (reply)

    22 juli 2016 at 19:56

    Vroeger had je bedelaars en sterke bedelaars. De eersten waren vriendelijk, tikje onderdanig, wellevend en beleefd. De sterke bedelaars daarentegen waren brutaal, overdreven tot op het groteske af hun fictief-droevige lot en zaten intimiderend op je geweten in te spelen. De eerste soort gaf je wat, als gentleman. De tweede soort kreeg niets en een melding bij het bevoegd gezag, dat wel raad wist met dergelijke sujetten.

  3. pjotr (reply)

    22 juli 2016 at 22:29

    Was het niet een student, die als zzp-er op stukloon werkte voor Cordaid?
    Tegenwoordig schijnt dat de nieuwe manier van collecteren te zijn.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *