(Door Marlies)
Ik weet het nu zeker: het zijn de vogeltjes die met componeren
zijn begonnen, kan niet anders… iemand heeft ooit de roep
van de fanatieke pimpelmees, die steeds maar een dalend riedeltje
over een kwart bleef zingen op papier gezet en daar is het mee
begonnen, wat ik u brom…
Die mees namelijk, tjoeterde zowat de hele nacht door, onze
laatste nacht in Noorwegen, nou ja nacht, het wordt daar om
deze tijd van het jaar nauwelijks donker.
Mijn lief en ik hadden in Noorwegen voornamelijk een
nátuur-week, geen cúltuurweek. Alles op zijn tijd, maar een
week zonder (klassieke) muziek kan niet, dus na een paar dagen
begin ik de merels na te fluiten en te luisteren of ik melodietjes
kan maken van de riedels die de zanglijster mij toezingt.
Die kennen trouwens hopen riedels, ik fantaseer altijd dat ze
op hun tak een variant van het ‘Notenbüchlein’ van Anna
Magdalena Bach aan het doorbladeren zijn…
Ik betrapte er een merel op dat-ie gewoon luider ging zingen
als het geluid van de motor van de veerpont dichterbij kwam.
En hij wist precies hóe luid het moest zijn om hoorbaar te
blijven… hij had makkelijker nóg luider gekund.
My kind of guy, zo’n mannetjesmerel: niet te klein, dus je ziet
ze nogal eens, keurig in een overzichtelijk pak en een lekker
vol geluid en… ze zingen zowat het hele jaar door.
Inmiddels zijn we weer thuis en begin ik aan de voorbereiding
voor de volgende reis, dit keer weer een cultuur-reis, met twee
van Mozart leukste opera’s ‘Cosí fan tutte’ en ‘Don Giovanni’…
u hoort van me!
In het filmpje wat zang van mijn zwart-gevederde vriend…