De wereld verhardt en er is een nieuwe trend die mij verontrust.
Vechtpartijen tijdens of na communiefeesten.

In Helmond zette een pastoor vorige maand beveiligers in het kerkportaal
omdat er vorig jaar tijdens het communiefeest  in zijn kerk ongeregeldheden
waren.

Afgelopen weekend ontaardde een communiefeest in Hooge-Mierde in een
vechtpartij.

Ik ben niet rooms dus ik ging te rade bij mijn vrouw. Zij heeft ooit communie
gedaan. Tot haar uitschrijving uit het kerkelijk register heeft altijd een
moeizame relatie gehad met wat zij het instituut noemt.
Haar herinneringen aan het communiefeest beperken zich tot de volgende:
“wij moesten tijdens de repetitie allemaal knielen in de banken en tegelijk
onze tong zo ver mogelijk uitsteken zodat er een hostie op gelegd kon
worden”. Daar had ze een hekel aan.

En: “tijdens het feest moest ik mijn peetoom bedanken voor de fiets die ik
had gekregen terwijl ik een vreselijke hekel aan die oom had”. Volgens mijn
vrouw was dat wederzijds.

Maar ook: “je kreeg tijdens het communiefeest mooiere cadeau’s dan tijdens
je verjaardag”.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Dat vond ik als voormalig protestant allemaal uiterlijkheden. Mij ging het
er om wat de Heilige Communie doet met een kind. Mijn vrouw vertelde
dat ze achter bleef  met een onvervuld verlangen. Haar was ingeprent dat
ze een bruidje van Jezus zou worden. Ze had er op gerekend dat er iets
magisch zou gebeuren. Dat gebeurde niet.

Nou begrijp ik waarom er tijdens een communiefeest een licht ontvlambare
sfeer is.

, , ,

  1. Sante (reply)

    30 mei 2016 at 10:41

    Ik ‘deed’ de communie op 7 mei 1947. Ik heb hier nog een plaatje waarop ik te zien ben met een vage grimlach op het gezicht en een bosje lelietjes-van-dalen op de revers van het colbert. Ik had tijdens mijn eerste biecht gelogen dat ik uit de suikerpot had gesnoept (die mogelijkheid was enkele dagen eerder geopperd door andere communicantjes, omdat ik niks beters wist en helemaal niet op de hoogte was van het begrip ‘zonde’. Het was verder een bescheiden feestje, want het speelde zich af in de ‘gemengde’ stad Nijmegen — de betere kringen waren protestants en de arbeiders katholiek, zoals het hoort.

    IUn 1967 verhuisde ik naar Zuid-Limburg en maakte daar enkele maanden later kennis met de echte roomsche manier van communie: enorme cadeau’s, dronken ooms bewusteloos in de goot voor het huis, vechtpartijen zover het oog reikte.

    Ik besloot toen dat mijn kinderen geen communie zouden doen, al betekende dat dat ik hen het gevoel gaf buitengesloten te zijn.

  2. Wieneke (reply)

    1 juni 2016 at 13:10

    Dan is ze dus nooit een écht bruidje van Jezus geweest. Tja, dat is wel heeeeeel sneu 🙂
    Sorry voor dat 🙂 maar ik moet altijd zo lachen om die rare religie toestanden.
    Dolgelukkig ben ik dat ik er nooit mee te maken heb gehad in mijn leven. Altijd verbaasd tot verbijsterd aan de zijlijn gestaan bij een aantal gelegenheden.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *