Het was mooi weer en ik fietste over het fietspad naar mijn werk. Zo’n mooi
rood fietspad zonder oneffenheden.

Ik had tijd zat en slalomde een beetje baldadig tussen witte stippen door.
Ik vroeg mij ondertussen af wat die stippen waren. Het bleek kauwgum
(of is het kauwgom?).

Het hele fietspad was bezaaid met uitgespuwde plakken kauwgum. U moet
weten dat dat mooie, gladde pad pas een week of zes geleden geopend is.
En nu was het al geplaveid met uitgetufte kauwgum.

Het was niet zo veel dat mijn banden vastplakten, maar het was best veel.
Ik herinnerde me dat de weg die ik tot vorig jaar van mijn huis naar het
station in Den Bosch liep ook altijd bedekt was met een laagje kauwgum.

Bazooka
Ik ben zelf geen kauwgumknauwer, nooit geweest. Wij kochten als
kinderen wel eens Bazooka, maar dat was meer om de plaatjes die in
zo’n pakje zaten. Die roze kauwgum zelf was ik altijd na een paar minuten
zat. Na twee keer een flinke bel geblazen te hebben tufte ik die rommel in
de vuilnisbak.

bazooka

Dat doen mensen blijkbaar niet meer. Ze sprietsen de kauwgum van zich
af op de plek waar ze fietsen. Dat is op zich al ergerlijk, maar het is ook veel.
Ik had er eigenlijk geen benul van dat zoveel mensen kauwgum kauwend
door het leven gaan.

Mijn advies: ga er niet op letten want als je dat doet dan zie je dat de
wereld van kauwgum aan elkaar hangt.

,

  1. Harry Perton (reply)

    6 januari 2016 at 16:29

    Het spul is ook nog eens vrij moeilijk te verwijderen, meen dat ze daar tegenwoordig stoomapparaten voor inzetten.

  2. Laurent (reply)

    7 januari 2016 at 19:21

    Onvoorstelbaar irritante mentaliteit, om alles maar te laten vallen waar je staat als je het niet meer nodig hebt.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *